หวานเย็น...ชื่นใจ

เมื่อคืนกำลังจะเขียนบล็อกนี้อยู่ดีๆ หลานก็ร้องไห้จ้านึกว่างอแงธรรมดาแต่เสียงร้องดังมากเลยเดินออกไปดูพี่เดียร์อุ้มออกมาพอดีก็เลยเปิดไฟดู ปรากฎว่าเลือดกลบปากเลย คือพ่อแม่เขาปิดไฟในห้องแล้วเปิดทีวีไว้ โมว์ก็ไม่เคยนอนต้องเล่นจนเหนื่อยหลับไปเองแทบทุกคืน บางคืนน้าก็ต้องไปนอนเกาหัวให้จนหลับ เมื่อคืนคงจะนอนเพลินๆ แล้วเผลอกัดกระพุ้งแก้มเข้าให้เลือดไหลไม่หยุดก็เลยตื่นกันมาทั้งบ้าน พอโมว์รู้ว่าจะได้ไปหาหมอก็ดีใจจะได้ไปปรื้นๆ พอออกจากบ้านไปวนดูน้ำพุอยู่หลายรอบ ตอนไปก็เอาน้ำแข็งใส่ถ้วยคอยป้อนให้กิน วุ่นวายกันทั้งรถไปๆ มาๆ ก็ไม่ได้ไปหาหมอ โมว์โวยวายเพราะชอบไปหาหมอ ชอบกินยา ฉีดยาซะงั้น สรุปว่าวนไปดูน้ำพุรอบคูเมืองสองรอบแล้วกลับบ้าน แต่พอไม่ให้กินน้ำแข็งก็ร้องไห้เจ็บๆ อีก เกือบได้ออกไปอีกรอบ พี่เดียร์วิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมาอยู่สามรอบ สุดท้ายต้องเปิดปาร์แมนแล้วนอนเกาหัวให้จนหลับไปตอนตี 1 วันนี้แก้มตุ่ยแต่ไม่ร้องเจ็บสักแอะ กินอะไรสารพัดช่างเป็นเด็กที่อึดเหลือหลายทั้งๆ ที่กระพุ้งแก้มบวมเบ่งตอนเย็นเพิ่งมีเวลาให้นอนอ้าปากให้ดู ตอนแรกที่ทำไอติมหวานเย็นกะจะให้หลานกิน แต่หลานก็เป็นหวัดมา 5-6 วันแล้วก็เลยอด เรากับน้องที่ร้านก็เลยเอาลงไปนั่งดูดกินที่ร้านตอนโมว์หลับ ซื้อที่ทำไอติมมาจากโลตัสนานแล้ว ว่าจะเอาโอวัลติน น้ำผลไม้ปั่นใส่ลงไปแต่ไม่ค่อยมีเวลาก็เลยเอาแบบง่ายๆ ก่อน พี่เดียร์ชอบกินน้ำผลไม้ยี่ห้อ กาโตะ (Kato) จะเป็นน้ำหวานมีเนื้อวุ้นมะพร้าวใส่มาด้วย เราเทใส่พิมพ์ไอติมได้ 4 ช่องพอดีเป๊ะเลย

• แช่เอาไว้สองวันไม่มีโอกาสกินเพราะหลานเป็นหวัด จนหลานเผลอก็เลยเอามากิน พิมพ์แบบนี้ดีกว่าสมัยตอนเป็นเด็กๆ เพราะมันมีฐานรองแถมดูดน้ำที่ละลายได้ด้วย เอาไว้วันหลังจะลองเอาน้ำผลไม้ปั่นใส่ลงไปคงจะลำขนาด