หลังจากที่กินอาหารเที่ยง (ตอนบ่าย) แล้วก็ให้เฮียเป้งมาส่งที่ร้านกาแฟวาวีตรงริมปิง แล้วเฮียเป้งก็มีไปทำงานที่ SIPA ต่อ
ร้านกาแฟวาวีสาขานี้อยู่ที่ริมแม่น้ำปิง เราเคยมานั่งตั้งแต่เป็นร้านบราวน์บีน หรือคอฟฟี่บีนอะไรสักอย่างเมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว หลังจากนั้นเขาก็เปลี่ยนเป็นกาแฟวาวีก็ได้พาเพื่อนมานั่งกินที่นี่หลายหน เพราะเดินมาจากร้านได้สบายๆ แค่ข้ามสะพานนวรัฐเลี้ยวซ้ายเดินมาเรื่อยๆ ก็ถึง ถ้าจะไปร้าน "love at first bite" ก็เลี้ยวขวาข้ามถนนเข้าซอยเดินเข้าไปอีก วันนี้ไม่มีรถก็เลยนั่งเล่นริมแม่น้ำปิงดีกว่า เพราะเราเดินข้ามสะพานตรงข้ามวัดเกตุไปก็ถึงกาดวโรรสแล้ว วันนี้มีแพลนที่จะซื้อปลาที่กาดต้นลำใยแล้วเอามาปล่อยที่ริมปิงด้วย
- เราสั่งไวท์มอคค่าปั่น เย็นชื่นใจ
- ตอนแรกว่าจะนั่งชมวิวริมปิง แต่โมวิ่งซนไปมาคาดว่าต้องได้ตกน้ำแน่ๆ ก็เลยไปนั่งผึ่งแอร์ในร้านเย็นๆ จะดีกว่า ปล่อยให้เดือนกับเซบัสนั่งกันต่อไป
- กล้องใหม่พี่เดียร์ใช้ได้ดี ซูมได้ 18 เท่า้ถ้าแดดดีๆ ถ่ายได้ชัดไม่เปลืองแบตเหมือนของเรา เซบัสใช้รุ่นนี้เหมือนกันบอกว่า เจ๋งสุดๆ
- เห็นแล้วอยากกินชาเขียวเย็นๆ สักแก้ว หน้าร้อนแบบนี้บ่มักของร้อนๆ เลย โมวิ่งเล่นรอบร้านจนพนักงานปวดหัวไปตามๆ กันจากนั้นก็จะวิ่งลงไปดูปลาที่ท่าน้ำ วิ่งจับกันวุ่นวาย โมชอบดูน้ำพุๆ เวลาขับรถผ่านคูเมืองก่อนเข้าบ้านจะชอบดูมากๆ วันนี้ที่ร้านนี้ก็มี สปาตรงข้ามร้านก็มี โมบอกว่า พุเหมือนกัน เรากับพี่เดียร์มองหน้าแล้วก็งงกันว่า เด็กอายุแค่ขวบครึ่งทำไมพูดได้เยอะแยะขนาดนี้ แถมยังรู้อีกว่าน้ำพุด้านหน้าสปาตรงกันข้ามมันเหมือนกัน ตั้งแต่โมเด็กๆ พูดกับพี่เดียร์ว่า โมเหมือนมีผู้ใหญ่ในร่างเด็กคล้ายๆ การ์ตูนญี่ปุ่นเรื่อง "อุ้มโจ๋มาเกิด" ที่ชอบอ่านเมื่อหลายสิบปีก่อน นที่มาเฟียตายแล้วเกิดใหม่เป็นเด็กทารก
0 comments:
Post a Comment